Hid ljúfa líf

Hif ljúfa líf heldur áfram hérna í lýdháskólanum. Tetta er búin ad vera mjøg vidburdarík og skemmtileg vika. Tad eru fjórir búnir ad eiga afmæli hérna í skólanum svo tad eru búin ad vera fullt af veislum og uppákomum. Vid bjuggum til ”skattejagt” (tad er hrædilegt hvad ég á erfitt med ad muna mørg íslensk ord) handa Leu vinkonu minn fyrir afmælisdaginn hennar. Vid kveiktum á kertum og settum mida sem hún átti ad fylgja eftir gøngunum í skólanum. Teir leiddu hana svo ad litla eldhúsinu okkar tar sem vid bidum eftir henni med morgunmat og gjafir og sungum afmælissønginn. Dønsku afmælissøngvarnir eru svo miklu skemmtilegri en íslenski. Ég er reyndar komin med leid á teim núna tví vid erum ørugglega búin ad syngja tá yfir 100 sinnum sídustu mánudi. Katrine hélt svo upp á afmælid sitt med partýi tar sem allir fengu bjór og tad var dansad og haft gaman. Mikid rosalega mun ég sakna parýanna hérna.

Konflikt løsning námskeidid var allgjør snilld. Tad var madurinn hennar Irene kennarans míns sem hélt tad og hann er snillingur. Vid spjølludum um allt sem vidkemur ágreiningi af øllu tagi og hvernig madur leysir úr ágreiningi. Vid heyrdum alls kyns reynslusøgur og áttum sjálf ad deila eigin reynslu. Ég átti vodalega erfitt med ad muna eftir allvøru rifrildum eda ágreiningi sem ég hef lennt í. Vid tókum próf til tess ad sjá hvernig vid persónur vid erum í sambandi vid ágreining (er ekki eitthvad betra ord yfir konflikt en ágreiningur? Vá hvad ég er gløtud!). Tad var svo merkilegt ad spá í úrlausnirnar eftir tetta próf. Tad passadi svo fullkomlega vid tad hvernig ég er. Ég komst ad ýmsu um sjálfa mig eftir tetta próf. Ég kost líka ad tví ad ástædan fyrir tví ég átti erfitt med ad muna eftir ágreiningi og rifrildum sem ég hafdi lennt í er ad ég er svo mikil skjalbaka! Skjaldbaka er flokkurinn sem ég telst til í prófinu sem ég tók og passadi mér fullkomlega. Skjaldbakan reynir t.d. ad fordast ágreining, reynir ad vera sammála ødrum, tekur tillit til annarra en gleymir ad taka tillit til sjálfs síns, segir sjaldan skodanir sínar og svo framvegis. Ég held ad tetta passi ágætlega vid mig!
Tad var líka gaman ad skoda úrlausnir Leu, Marie og Kirstine sem ég er ad fara med til Bólivíu. Vid erum mjøg ólíkar svo tad er gott ad tekkja adeins inn á hver adra svo vid vitum hvad vid eigum ad passa og hvernig vid eigum ad leysa úr teim ágreiningi sem vid munum standa frammi fyrir. Tær eru búnar ad ákveda ad spurja mig allta trisvar sinnum hvad ég vilji gera, til ad vera vissar um ad ég segi tad sem ég vilji, en fylgi ekki bara tví sem tær vilja!

Svo fór ég á tónleika í bæ hérna rétt hjá. Teir voru ædi. Teir voru haldnir í gamalli kringlóttri kirkju og tad var svo huggulegt. Sídasta lagid sem teir spiludu var ìslensk vøgguvísa (”viltu vaka og vera gód…”), mjøg fallegt.

Í gærkvøldi var tapas kvøld. Allir voru uppáklæddir og ítróttasalurinn var skreyttur med kertum út á allt og málverkum og ég veit ekki hvad. Svo var dansad vid gamla klassíska tónlist og svo var endad á karíókí. Snilldar kvøld.

Á morgun er vinadagur svo Inga vala er ad koma til mín og kannski Óløf. Tetta verdur hátt í 200 manna veisla og ørugglega mikid fyllerí. Ég hlakka mjøg til. Tad verdur spennandi ad hitta vini allra krakkanna hérna og gaman ad sýna stelpunum skólann og ad tær hitti vini mína.

Tad eru bara 41 dagur tangad til ég fer til Bólivíu! Ég fékk hnút í magann í gær tegar tad rann upp fyrir mér hvad er stutt tangad til. Ég verd í burtu í 186 daga…tad er langur tími! Og tad er allveg rosalega margt sem ég tarf ad gera ádur en ég fer. Sem ég er ekki ad fá framkvæmt tví tad er svo gaman tessa daganna og ég vil bara njóta tess ad vera hérna í Lýdháskólanum og vera med krøkkunum á medan ég get. Ég er búin ad vera ad segja øllum ad ég sé ad fara til Bólivíu í janúar og verdi í sex mánudi en ég held ég hafi aldrei allveg áttad mig á tví hvad ég var ad segja. Ég veit voda lítid um hvad ég er ad fara út í. Ég veit ad ég er ad fara til lands tar sem eru tølud tungumál (spænska og 32 ønnur tungumál) sem ég skil ekki neitt (nánast enginn skilur ensku), 50-60 % eru ”indíánar”, 97 % tjódarinnar lifa undir fáttæktarmørkunum, 55% fullordinna eru ólæsir, ungbarnadaudi er mikill og ég verd ørugglega hvítasta manneskjan sem fólk hefur séd svo ég verd aldrei látin í fridi! Ég er komin med vinnu en ekki stad til ad búa á, en tad kemur vonandi á hreint á næstunni.

En ekki misskilja mig. Ég er allveg rosalega spennt og tetta verdur mikid ævintýri og mikil lífsreynsla, tad er ég ekki í nokkrum vafa um. Tad eru náttúrulega forréttindi ad fá ad upplifa svona. Eins og pabbi sagdi tá er þetta frábært tækifæri til að halda áfram að þroska sig og sjá eitthvað alveg nýtt í heiminum. Og alls staðar geta leynst hættur í heiminum, bara á næsta götuhorni þess vegna, ef maður hugsar út í það. Þess vegna á maður ekki að einblína á það slæma sem gæti hugsanlega komið fyrir heldur að bjóða velkomið það skemmtilega, óvænta og áskoranir sem bíða. Og eins og Jón Ingi sagdi tá eru tessir brádum fjórir mánudir á lýdháskólanum búnir ad lída skuggalega hratt svo tveir mánudir í vidbót eru ekki svo mikid. Ég ætla ad hlusta á tessa menn og fara ad einbeit mér ad tví ad hlakka til:)